هرکس از اراضی موات و مباحه قسمتی را بقصد تملّک احیاء کند مالک آن قسمت میشود.
هر کس از اراضی موات و مباحه قسمتی را بقصد تملّک احیاء کند مالک آن قسمت میشود، اما احیاء‌کننده باید قوانین دیگر مربوطه به این موضوع را از هر حیث رعایت نماید.
مطابق ماده ۱۴۱ قانون مدنی، مراد از احیای زمین آنستکه اراضی مَوات و مُباحه را بوسیله عملیاتی که در عرف آباد کردن محسوب است از قبیل زراعت، درخت‌کاری، بنا ساختن و ... قابل استفاده نمایند.
شروع در احیاء نیز مطابق ماده ۱۴۲ قانون مذکور عبارت است از، سنگ چیدن اطراف زمین یا کندن چاه و ... تحجیر است و موجب مالکیت نمیشود، ولی برای تحجیرکننده ایجاد حق اولویت در احیاء مینماید.
به حکم ماده ۱۴۳ قانون مدنی نیز، هرکس از اراضی موات و مباحه قسمتی را بقصد تملّک احیاء کند مالک آن قسمت میشود. احیاء اطراف زمین نیز موجب تملک وسط آن نیز میباشد. اما به هرترتیب، احیاء‌کننده باید قوانین دیگر مربوطه به این موضوع را از هر حیث رعایت نماید.